12 november 2016
De route in 2016
Hoi Driek,
Ik was heel blij met mijn lampje. Had een goed zicht. Mijn eerste tocht is goed bevallen en ik wil je dan ook via deze weg bedanken voor de organisatie.
Nog wat tips voor de volgende keer. Niet alle pijlen waren even goed zichtbaar. En de rij bij het afspoelen van de fiets was wat lang. Misschien volgende keer meer afspuitpunten?
Vriendelijke groet, José Tampoebolon
Beste Driek,
Om deze reden fietste ik mee tijdens de avondrit Als het licht uit gaat.
Al zwetend in de Ardennen op een stijl bospad van Houffalize voel ik de pijn in mijn spieren van mijn bovenbenen. Mijn kuiten doen pijn alsof er door een hond in gebeten wordt. Maar ‘s avonds bij de open haard voel ik het al weg trekken. De volgende dag ga ik dat zelfde pad weer op met de wetenschap dat ik de pijn en vermindering van spierkracht weer ga krijgen na een paar klimmetjes. Maar weet ik ook dat dit weer vanzelf overgaat. De ziekte van een maat die aan ALS lijdt denkt zo al lang niet meer zittend in zijn rolstoel. Daarom fiets ik deze ATB-tocht in strijd tegen ALS.
Theo Verbeek
Avondtocht 2016
Tijdens de appelflappentocht in Hapert kreeg ik een flyer in mijn handen over de avondtocht “ALS het licht uit gaat”.
Op een ongebruikelijke tijd stond ik om zes uur bij het vallen van de avond met mijn fiets achter op mijn auto op een parkeerplaats in een voor mij totaal onbekende omgeving. Geen voetbalkantine maar een luxe sportcomplex waar de organisatie voor die dag het beheer had overgenomen. Mooi om te zien dat er velen met mij aan dit evenement verbonden aan een goed doel deel namen. Om half zeven werd het startschot gegeven. Het eerste deel van de tocht ging over de atletiekbaan met allerlei aangebrachte obstakels en hindernissen. De route ging verder langs de Dommel naar de Karpendonkse plas. Al slingerend kwamen we via een ongebruikelijk achterdeurtje op het strand van een zwembad. Daar werden we naar een 50 meter lange houten pier geleid. Twee Meiden op het einde van deze pier verrasten twee warm aangeklede badjuffrouwen ons met een van hun drie speciale zeemanslikeurtjes.
Na dit onthaal leidde het parcours ons langs een wirwar van pallets verder over dit terrein waar in de zomer meerder jongerenfestivals georganiseerd worden. Vervolgens ging de route naar de Berenkuil. Een fietsklaverblad half onder de grond waar elke vierkante meter is voorzien van hoogwaardig graffiti. Deze leek speciaal voor deze tocht aangebracht. Ik keek mijn ogen uit maar werd opgejaagd door de achtervolgende fietsers. Uit de Berenkuil komend kregen we een stukje klim- en daalwerk langs de drukste weg van Eindhoven. Wij hadden daar meer bekijks van de passerende automobilisten als waar dan ook.
Vraag niet hoe ik er gekomen ben maar ineens fietsten we op een ander festivalterrein het Wasven. Daar reden we over een openlucht podium waar een violiste sfeervolle klassiek muziek speelde. Knap bij die temperatuur. Het Wasven kent vele bruggetjes. Een van de fietsers moest me zo nodig net voor een van de bruggetjes inhalen. Op het gladde houten bruggetje vloog hij er vanaf en belandde op zijn kop in de sloot. Met een nat pak en veel gelach van onze kant kwam hij er verder zonder kleerscheuren vanaf. De tocht vervolgde langs het spoor en een hoogspanning verdeelstation waar de knetterende hoogspanningskabels ons vergezelde.
Verder reden we door de weilanden richting Geldrop om vervolgens over een pikdonker fietspad aan te komen bij de Collse watermolen aan de rand van Nuenen. Via de weilanden van Tongelre kwamen we op het Van Gogh fietspad uit. Jammer dat je de door blacklight aangelichte steentjes niet waarnam. De meesten om mij heen hadden helaas hun minstens 1500 lumen sterke fietsverlichting niet uitgezet. Via een fietsbrug over de Helmondweg kwamen we in een bosrijk gebied, Lage Heide, bij de Oude Muschbergweg. Donker en nat was het daar. Maar wat wil je in het Dommeldal van Eindhoven?
Aan de achterkant van de waterzuiveringsinstallatie kwamen we bij een krakend hek waar iemand van de organisatie het hek voor ons opende. Nu bevonden we ons op het terrein van Lunet zorg. Als een groot park aangelegd voor de bewoners aldaar. Via opnieuw een slingerend pad langs de Dommel kwamen we weer terug bij de aangelegde attracties op de atletiekbaan. Nu in tegenovergestelde richting.
En last but not least mochten we door een door de brandweer aangelegd schuimbad onze fiets inzepen voordat deze werd schoon gespoten. Als afsluiting genoot ik van een zoals beloofde gratis hamburger en een lekker biertje in een relaxte sfeer in de kantine die door de gasten tot een zandbak was omgetoverd.
Bart Verheijen
